Działacz kultury, kierownik Domu Kultury „Papiernik”, zastępcą Dyrektora Wojewódzkiego Domu Kultury w Bielsku-Białej
Spoczywa na cmentarzu Parafialnym w Żywcu
Lokalizacja: działka 01, rząd 16, miejsce 16
Lucyna Augustyna Stokłosa z domu Goryl urodziła się 7 marca 1946 roku w Sporyszu, dzielnicy Żywca. Przez całe swoje życie osobiste i zawodowe, związana była z miastem Żywiec i Żywiecczyzną. Tu się urodziła, tu uczęszczała do przedszkola przy ulicy Grunwaldzkiej w Sporyszu i była też uczennicą szkoły powszechnej nr 3 w Żywcu-Sporyszu. Po ukończeniu siedmioletniej Szkoły Podstawowej, Lucyna uczyła się przez rok w Zawodowej Szkole Gastronomicznej. Po roku, ze świadectwem, na którym widniały same oceny bardzo dobre, zmieniła szkołę na Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Żywcu, uczęszczała do klasy biologiczno-chemicznej. Przez cztery lata nauki była wybierana przez samorząd klasowy na jego przewodniczącą. W roku 1965 zdała egzamin maturalny z wynikiem bardzo dobrym. Po ukończeniu szkoły średniej, w okresie wakacji, zatrudniona została w przedszkolu przy ulicy Grunwaldzkiej jako wychowawca i opiekun dzieci podczas kolonii.
Po wakacjach, podjęła pracę jako szkoleniowiec do spraw młodzieży w dziale kadr w Zakładach Papierniczych „Solali” w Żywcu. Równolegle z pracą, podjęła naukę w systemie zaocznym w Technikum Papierniczym w Łodzi. Po jego ukończeniu została mianowana kierownikiem Domu Kultury „Papiernik”, działającym przy Zakładach Papierniczych „Solali” w Żywcu. Po reformie administracyjnej państwa i utworzeniu województwa bielskiego w 1975 roku, pracowała w Wojewódzkiej Radzie Związków Zawodowych w Bielsku-Białej, na stanowisku kierownika ds. kultury. W okresie tym rozpoczęła magisterskie studia zaoczne na Uniwersytecie Śląskim, na Wydziale Artystyczno-Pedagogicznym w filii uniwersytetu w Cieszynie, na kierunku: pedagogika pracy kulturalno-oświatowej. Wszystkie egzaminy, które zdawała podczas studiów wieńczone były najlepszymi ocenami. Pracę magisterską, pisaną pod kierunkiem dra Leopolda Kantora na temat „Funkcjonowania izby tradycji i perspektyw w systemie wychowawczym zakładu pracy na przykładzie „Welux” w Bielsku-Białej”, obroniła w roku 1980 z wynikiem bardzo dobrym, Po uzyskaniu dyplomu magistra została mianowana zastępcą Dyrektora Wojewódzkiego Domu Kultury w Bielsku-Białej, którą to pracę wykonywała z największą radością i starannością.
Wielką pasją Lucyny był teatr, film, muzyka. Najbardziej kochała muzykę górali beskidzkich, kulturę gór i tradycję regionu. Wiązało się to oczywiście z Jej pracą, jednakże dla Niej praca była pasją, a największa życiowa pasja była Jej pracą. Stąd też całe Jej dorosłe i zawodowe życie to praca w kulturze, z młodzieżą, propagująca region i jego tradycje. Będąc kierownikiem Domu Kultury „Papiernik” w Żywcu nadzorowała i wspierała pracę oraz rozwój Zespołu Pieśni i Tańca „Gronie”. To właśnie za czasów Jej pracy z zespołem, „Gronie” odnosiły znaczące sukcesy nie tylko w kraju, ale i za granicą. Do największych zaliczyć można „Złoty Liść” na Międzynarodowym Festiwalu Folkloru Ziem Górskich w Zakopanem w roku 1973. Zespół był także laureatem licznych nagród festiwali związkowych m.in. w 1974 roku zajął II miejsce i nagrodę pieniężną na Ogólnopolskim Festiwalu w Płocku. Za popularyzację folkloru góralskiego i regionu żywieckiego, zespół otrzymał medal „Za zasługi dla miasta Żywca”.
Swoją energią, poczuciem humoru, życzliwością i niezwykłą łatwością nawiązywania kontaktów, gromadziła wokół siebie wielu wspaniałych i wybitnych ludzi, by wraz z nimi aktywnie promować kulturę beskidzkich górali. Lucyna była osobą dynamiczną o silnej osobowości i charyzmatycznym temperamencie. W pracy zaś bezkompromisową, nieugiętą, dbającą o swoich podwładnych, sprawiedliwą, wierzącą w dobro ludzi, budząc tym wśród współpracowników szacunek oraz sympatię. Zawsze radosna, uśmiechnięta, pełna energii i optymizmu, a także ciekawa świata. Ciekawość i dociekliwość przenosiła na płaszczyznę zawodową, doskonaląc swój warsztat pracy do ostatnich chwil swego życia.
Na V roku studiów zachorowała na raka, okrutną chorobę, z którą walczyła kilka lat. Nie pozbawiła Jej ona jednak sensu życia. Podczas choroby, bólu i cierpienia, kiedy czuła się tylko trochę lepiej, wracała do pracy, chętnie dzieliła się własnymi doświadczeniami, wspierała swą wiedzą i radą ludzi związanych z kulturą regionu, których tak bardzo pokochała. Jej zaangażowanie i profesjonalizm, we wszystkim co robiła, uhonorowane zostało wieloma nagrodami, dyplomami i odznaczeniami, w tym m.in.: w roku 1974 za zasługi w działalności związkowej odznaczona została przez Zarząd Główny Związku Zawodowego Chemików, srebrną Odznaką Honorową Związku, w roku 1979 Uchwałą Rady Państwa odznaczona została Srebrnym Krzyżem Zasługi, w roku 1980 za wybitne osiągnięcia w rozwijaniu społecznej pomocy szkole w wychowaniu młodego pokolenia, otrzymuje odznakę „Przyjaciel Szkoły” , nadaną przez Prezydium Centralnej Rady Związków Zawodowych. Po długotrwałym leczeniu, wielu cierpieniach i heroicznej walce z chorobą, mając zaledwie 38 lat, zmarła w żywieckim szpitalu w dniu 18 maja 1984 roku. Została pochowana w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy kościele pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego w Żywcu. Pozostawiła pogrążoną w bólu i rozpaczy najbliższą rodzinę mamę Leokadię, męża Ignacego i siedemnastoletnią córkę Iwonę. Pozostawiła też pamięć i cząstkę siebie w sercach wszystkich tych, którzy Ją znali i kochali.
Na podstawie archiwum rodzinnego i wywiadów z przyjaciółmi Lucyny Stokłosy, biogram opracowała wnuczka Patrycja Duraj.
Patrycja Duraj-Piecuch
Życiorys został opublikowany w „Groniach”, XX, 2020, s. 191-193.