Nauczyciel geografii, dyrektor Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Żywcu

Spoczywa na cmentarzu Parafialnym w Żywcu
Lokalizacja: działka 07, rząd 07, miejsce 05_06

Urodził się 20 lipca 1931 roku w Muszynie pow. Nowy Sącz jako syn Mieczysława i Wandy Świsterskiej z domu Pietruszka. W szóstym roku życia podjął naukę w szkole powszechnej w Muszynie i tam ukończył klasę drugą. Z chwilą wybuchu wojny rodzice przenieśli się do Piwnicznej, gdzie kontynuował naukę. W latach 1945-1948 uczęszczał do gimnazjum ogólnokształcącego w Piwnicznej, a w latach 1948-1950 do liceum ogólnokształcącego o profilu matematyczno-fizycznym w Nowym Sączu.

Po złożeniu egzaminu dojrzałości w roku 1950 podjął pracę nauczycielską w szkole podstawowej w Piwnicznej. Równocześnie rozpoczął studia zaoczne na rocznym Państwowym Kursie Nauczycielskim w Starym Sączu, po ukończeniu którego otrzymał dyplom nauczyciela szkół podstawowych. W latach 1952- 1953 pracował kolejno w Domu Wczasów Dziecięcych w Rytrze na stanowisku nauczyciela - wychowawcy i w szkole podstawowej w Muszynie.

Od lutego 1953 do października 1954 odbył zasadniczą służbę wojskową, a po odbyciu trzymiesięcznych ćwiczeń w roku 1957 został mianowany do stopnia chorążego, a w latach następnych do stopnia podporucznika.

Po powrocie z wojska podjął pracę w szkole podstawowej w Krynicy., a od 1 września 1955 roku podjął pracę na stanowisku nauczyciela przysposobienia wojskowego w Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Żywcu. Ze szkołą, miastem i Ziemią Żywiecką związał się na całe życie i pozostał im wierny do końca swoich dni. Pracując ukończył najpierw Studium Wojskowe, a następnie studia magisterskie z geografii na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie w 1965 roku.

W 1977 roku ukończył Studium Podyplomowe Instytutu Kształcenia Nauczycieli w Kaliszu o specjalności organizacja i zarządzanie oświatą. W roku 1984 w tymże instytucie zdał kolejny egzamin w wyniku którego uzyskał II stopień specjalizacji zawodowej.

Po 10 latach wyróżniającej się pracy dydaktycznej, opiekuńczej i wychowawczej w roku 1965 awansowany został na stanowisko zastępcy dyrektora szkoły, a po 6 latach dyrektora, którą to funkcję pełnił do momentu odejścia na emeryturę w roku 1990.

Szkoła, o niemal stuletnim rodowodzie, którą dane mu było kierować przez 25 lat, była i pozostaje nadal sztandarową placówką oświatową na Żywiecczyźnie. Każdy kto stoi na jej czele bierze na siebie odpowiedzialność za kontynuowanie jej chlubnych tradycji i zapewnienie jej rozwoju na miarę czasów w jakich przypadnie jej działać. Szkoła pod jego kierownictwem znacznie się powiększyła. Liczba uczniów w młodzieżówce zbliżyła się do tysiąca, a w szkole dla pracujących kilkuset. Powstały nowe gabinety przedmiotowe: polonistyczny, geograficzny, języków obcych, przysposobienia obronnego, strzelnica do broni małokalibrowej i mała sala gimnastyczna. Dla młodzieży z odległych wsi powstał internat, a stołówka szkolna wydawała posiłki dla wszystkich chętnych. Młodzież z rodzin ubogich, osiągająca pozytywne wyniki w nauce korzystała ze stypendiów i funduszu zapomogowego komitetu rodzicielskiego.

Uczniowie, reprezentanci szkoły brali udział w licznych konkursach i olimpiadach przedmiotowych, zapisując na jej koncie liczne sukcesy na szczeblu okręgowym i centralnym. W szkole działały liczne organizacje uczniowskie spośród których wyrastały przyszłe kadry związków młodzieży, LOK-owców, harcerzy, działaczy PCK i innych.

W licznych kołach zainteresowań swoją wiedzę i umiejętności podnosiło liczne grono młodzieży szczególnie uzdolnionej. Dla wielu z nich rozbudzone w kołach zainteresowania owocowały wybranym kierunkiem studiów i podejmowaniem działalności społecznej w środowisku. Zmieniło się otoczenie szkoły. Zburzono barak stojący na boisku szkolnym, powstały nowe boiska do gier zespołowych i ogródek botaniczny. Wiedzę szkolną uzupełniały liczne wycieczki naukowe i turystyczno-krajoznawcze. Wszystko to mogło być realizowane w dobrym klimacie, który miejscowemu nauczycielstwu i młodzieży szkolnej stwarzała dyrekcja szkoły.

Podsumowaniem pewnego etapu rozwoju szkoły były jubileusze 55-lecia w 1959 roku i 75-lecia w roku 1979. Była to zawsze okazja do spotkania się absolwentów różnych zawodów i specjalności, od inżynierów, lekarzy, po oficerów i księży. Przypadło mu kierować szkołą w latach szczególnie dla kraju, miasta i szkoły trudnych. Najpierw totalitaryzm stalinowski lat 50, potem powstanie „Solidarności” i stan wojenny, wreszcie rok 1989 i związana z nim wielka transformacja.

Jerzy Świsterski w całej swojej zawodowej działalności na polu oświaty utożsamiał się z ideą sprawiedliwości społecznej, wolności światopoglądowej i humanizmu. Ideom tym pozostał wierny do końca swoich dni. Wysokie wymagania w stosunku do siebie i innych przedkładał nad popularność. Czas wolny spędzał na grze w tenisa, którego był miłośnikiem od lat młodzieńczych, a całe zdobyte w tej dyscyplinie doświadczenie przekazywał swojemu ukochanemu wnukowi. Po przejściu na emeryturę z jego inicjatywy powstało Żywieckie Towarzystwo Tenisowe, którego był wieloletnim prezesem. Towarzystwo pozyskało po byłej fabryce „PONAR” halę, którą wraz z współtowarzyszami zaadoptował na halę tenisową, a jej utrzymaniu w sprawności poświęcał każdy wolny czas.

Za pracę zawodową i społeczną odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, medalem Komisji Edukacji Narodowej, medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju, medalem Za Zasługi dla Miasta Żywca i wieloma innymi odznakami i dyplomami uznania.

Zmarł 25 marca 2000 roku. Na Cmentarzu Przemienienia Pańskiego w Żywcu żegnała go pogrążona w smutku rodzina, byli i obecni wychowankowie, nauczycielstwo, przyjaciele, byli dyrektorzy liceów ogólnokształcących z byłego województwa bielskiego, znajomi i licznie przybyli mieszkańcy Żywca i powiatu.

Hieronim Woźniak