Lekarz, społecznik, goprowiec, działacz PTTK, narciarz

Spoczywa na cmentarzu Parafialnym w Żywcu
Lokalizacja: działka 06, rząd 14, miejsce 01

Urodził się 15 listopada 1931 roku w Porębie Górnej jako syn Jakuba i Stanisławy z Wrężlów. Oboje rodzice byli nauczycielami. Ojciec był kierownikiem szkoły powszechnej w Porębie Górnej. Działał w konspiracji, był porucznikiem Armii Krajowej. Zmarł tragicznie rozstrzelany w 1944 roku. Matka zmarła na gruźlicę. Pozostawili osieroconych dwoje małych dzieci.: trzynastoletniego Dariusza i czteroletniego Marka, które wzięła na wychowanie ciocia – siostra matki Józefa Łuszczkiewicz. Po śmierci ojca przebywali w Porębie Górnej aż do wyzwolenia. W 1945 roku przyjechali do Żywca, gdzie uczęszczali do szkoły podstawowej, a następnie do liceum ogólnokształcącego. Brat Marek zmarł nagle po powrocie z nart do Zwardonia. Dariusz z rodziną boleśnie odczuwa stratę brata.

W 1951 roku rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, które ukończył w roku 1956. Pierwszą pracę zawodową podjął w przychodniach zakładowych byłej „Lechii”, Garbarni, Futrzarni i Fabryki Wtryskarek w Żywcu. Równocześnie pracował i pełnił dyżury lekarskie w szpitalu powiatowym w Żywcu na oddziale wewnętrznym na stanowisku młodszego, a następnie starszego asystenta. Równocześnie uczy się i w 1967 roku zdobywa I stopień specjalizacji zawodowej w chorobach wewnętrznych. Awansował na stanowisko zastępcy ordynatora oddziału wewnętrznego. W roku 1977 uzyskał II stopień specjalizacji zawodowej, a od roku 1980 był ordynatorem wydziału chorób wewnętrznych szpitala powiatowego w Żywcu. Funkcję tę pełnił nieprzerwanie do chwili przejścia na emeryturę w roku 1996. Ponadto pracował jako lekarz internista w przychodni specjalistycznej i jako lekarz dyżurny w pogotowiu ratunkowym. Od 1997 roku jest ordynatorem oddziału szpitalnego dla przewlekle chorych z siedzibą w Jeleśni. Również na emeryturze prowadzi w domu prywatną praktykę lekarską.

Dariusz Piwowarczyk był szanowanym, cenionym i lubianym lekarzem nie szczędzącym troski, pociechy, a przede wszystkim fachowej opieki dla pacjentów. Żywczacy nazywali go po prostu Darek.

Pełniąc godnie swoją służbę lekarską, poświęcał się także służbie społecznej. Rozpoczął ją w Polskim Towarzystwie Turystyczno Krajoznawczym w Żywcu jako zawodnik sekcji narciarskiej w 1947 roku. Był zawodnikiem narciarskim w klubie „Unia Czarni” w Zabłociu, zdobywał nagrody i wyróżnienia m. in. Mistrza Polski w slalomie gigancie. W PTTK zetknął się z grupą pasjonatów krajoznawstwa. Nawiązał czynną i aktywną współpracę, która trwa do dziś. Przez dwie kadencje był członkiem zarządu Oddziału Babiogórskiego PTTK w Żywcu.

Góry, narciarstwo, a przede wszystkim potrzeba niesienia ludziom pomocy zrodziły w nim jeszcze jedną pasję, która wraz z predyspozycjami osobistymi i zawodem lekarz zdominowała życie Dariusza. A jest to Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe.

Przez 30 lat od 1967 roku był kierownikiem sekcji operacyjnej GOPR w Żywcu. Funkcja ta obejmowała teren od Zwardonia po Koszarawę i Korbielów, W jego zasięgu działania były takie góry jak: Rachowiec, Skalanka, Grupa Wielkiej Raczy, Wielka Rycerzowa, Mała Rycerzowa, Przegibek, Będoszka, Lipowska, Boracza, Rysianka, Romanka, Pilsko aż po Przełęcz Jałowiecką.

GOPR to organizacja ochotnicza, a służba w nim to trudny i ofiarny wolontariat, który często wymaga narażenia zdrowia, a nawet życia. A więc akcje poszukiwawcze zagubionych turystów czy sportowców w ekstremalnych warunkach atmosferycznych zimą i latem. Brał udział w całorocznych dyżurach na Pilsku połączonych ze szkoleniami terenowymi, obsługą środków transportu w trudnym terenie, przeprawach wodnych, udzielaniu pierwszej pomocy, ściągani lotniarzy zawisłych na drzewach, ewakuacji zagrożonych w wyciągach górskich, poszukiwaniu zaginionych w jaskiniach.

Jego hobby to również myślistwo realizowane w kole łowieckim „Kuna”.

Długoletnia, nie licząca godzin, sumienna służba zawodowa ratująca zdrowie i życie ludzkie, spełnianie pasji życiowych w GOPR, w narciarstwie nie przeszkodziły mu w życiu rodzinnym.

W 1959 roku zawarł związek małżeński z Dorotą Głouszek. Doczekali się dwójki dzieci i wnucząt.

Dorobek życia rodziny Piwowarczyków to pięknie położony dom na Górze Burgałowskiej w Żywcu z widokiem na Jezioro Żywieckie. Tam spotykali się w gronie rodziny i przyjaciół by wspominać sportowe i goprowskie przygody w górach żywieckich.

W uznani zasług Dariusz Piwowarczyk uhonorowany został:

• Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi
• Odznaczeniem Zasłużony dla Województwa Bielskiego
• Odznaczeniem Zasłużony dla Służby Zdrowie
• Srebrnym i Złotym Medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju

Dariusz Piwowarczyk zmarł 3 września 2008.

Ewa Maultz

Bibliografia: Kronika GOPR na Pilsku; Kronika szpitala w Żywcu;  życiorys autorski.