Świsterski Jerzy (1931 – 2000) - Parafia Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Żywcu

In order to personalize content, adjust and analyse ads, and provide safer experience, we use cookies. By using this website, you agree to the collection of information by us. The details can be found at: Privacy policy.
There is no translation available.

Nauczyciel geografii, dyrektor Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Żywcu

Spoczywa na cmentarzu Parafialnym w Żywcu
Lokalizacja: działka 07, rząd 07, miejsce 05_06

Swisterski Jerzy 1931 2000

 

Urodził się 20 lipca 1931 roku w Muszynie pow. Nowy Sącz jako syn Mieczysława i Wandy Świsterskiej z domu Pietruszka. W szóstym roku życia podjął naukę w szkole powszechnej w Muszynie i tam ukończył klasę drugą. Z chwilą wybuchu wojny rodzice przenieśli się do Piwnicznej, gdzie kontynuował naukę. W latach 1945-1948 uczęszczał do gimnazjum ogólnokształcącego w Piwnicznej, a w latach 1948-1950 do liceum ogólnokształcącego o profilu matematyczno-fizycznym w Nowym Sączu.

Po złożeniu egzaminu dojrzałości w roku 1950 podjął pracę nauczycielską w szkole podstawowej w Piwnicznej. Równocześnie rozpoczął studia zaoczne na rocznym Państwowym Kursie Nauczycielskim w Starym Sączu, po ukończeniu którego otrzymał dyplom nauczyciela szkół podstawowych. W latach 1952- 1953 pracował kolejno w Domu Wczasów Dziecięcych w Rytrze na stanowisku nauczyciela - wychowawcy i w szkole podstawowej w Muszynie.

Od lutego 1953 do października 1954 odbył zasadniczą służbę wojskową, a po odbyciu trzymiesięcznych ćwiczeń w roku 1957 został mianowany do stopnia chorążego, a w latach następnych do stopnia podporucznika.

Po powrocie z wojska podjął pracę w szkole podstawowej w Krynicy., a od 1 września 1955 roku podjął pracę na stanowisku nauczyciela przysposobienia wojskowego w Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Żywcu. Ze szkołą, miastem i Ziemią Żywiecką związał się na całe życie i pozostał im wierny do końca swoich dni. Pracując ukończył najpierw Studium Wojskowe, a następnie studia magisterskie z geografii na Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie w 1965 roku.

W 1977 roku ukończył Studium Podyplomowe Instytutu Kształcenia Nauczycieli w Kaliszu o specjalności organizacja i zarządzanie oświatą. W roku 1984 w tymże instytucie zdał kolejny egzamin w wyniku którego uzyskał II stopień specjalizacji zawodowej.

Po 10 latach wyróżniającej się pracy dydaktycznej, opiekuńczej i wychowawczej w roku 1965 awansowany został na stanowisko zastępcy dyrektora szkoły, a po 6 latach dyrektora, którą to funkcję pełnił do momentu odejścia na emeryturę w roku 1990.

Szkoła, o niemal stuletnim rodowodzie, którą dane mu było kierować przez 25 lat, była i pozostaje nadal sztandarową placówką oświatową na Żywiecczyźnie. Każdy kto stoi na jej czele bierze na siebie odpowiedzialność za kontynuowanie jej chlubnych tradycji i zapewnienie jej rozwoju na miarę czasów w jakich przypadnie jej działać. Szkoła pod jego kierownictwem znacznie się powiększyła. Liczba uczniów w młodzieżówce zbliżyła się do tysiąca, a w szkole dla pracujących kilkuset. Powstały nowe gabinety przedmiotowe: polonistyczny, geograficzny, języków obcych, przysposobienia obronnego, strzelnica do broni małokalibrowej i mała sala gimnastyczna. Dla młodzieży z odległych wsi powstał internat, a stołówka szkolna wydawała posiłki dla wszystkich chętnych. Młodzież z rodzin ubogich, osiągająca pozytywne wyniki w nauce korzystała ze stypendiów i funduszu zapomogowego komitetu rodzicielskiego.

Uczniowie, reprezentanci szkoły brali udział w licznych konkursach i olimpiadach przedmiotowych, zapisując na jej koncie liczne sukcesy na szczeblu okręgowym i centralnym. W szkole działały liczne organizacje uczniowskie spośród których wyrastały przyszłe kadry związków młodzieży, LOK-owców, harcerzy, działaczy PCK i innych.

W licznych kołach zainteresowań swoją wiedzę i umiejętności podnosiło liczne grono młodzieży szczególnie uzdolnionej. Dla wielu z nich rozbudzone w kołach zainteresowania owocowały wybranym kierunkiem studiów i podejmowaniem działalności społecznej w środowisku. Zmieniło się otoczenie szkoły. Zburzono barak stojący na boisku szkolnym, powstały nowe boiska do gier zespołowych i ogródek botaniczny. Wiedzę szkolną uzupełniały liczne wycieczki naukowe i turystyczno-krajoznawcze. Wszystko to mogło być realizowane w dobrym klimacie, który miejscowemu nauczycielstwu i młodzieży szkolnej stwarzała dyrekcja szkoły.

Podsumowaniem pewnego etapu rozwoju szkoły były jubileusze 55-lecia w 1959 roku i 75-lecia w roku 1979. Była to zawsze okazja do spotkania się absolwentów różnych zawodów i specjalności, od inżynierów, lekarzy, po oficerów i księży. Przypadło mu kierować szkołą w latach szczególnie dla kraju, miasta i szkoły trudnych. Najpierw totalitaryzm stalinowski lat 50, potem powstanie „Solidarności” i stan wojenny, wreszcie rok 1989 i związana z nim wielka transformacja.

Jerzy Świsterski w całej swojej zawodowej działalności na polu oświaty utożsamiał się z ideą sprawiedliwości społecznej, wolności światopoglądowej i humanizmu. Ideom tym pozostał wierny do końca swoich dni. Wysokie wymagania w stosunku do siebie i innych przedkładał nad popularność. Czas wolny spędzał na grze w tenisa, którego był miłośnikiem od lat młodzieńczych, a całe zdobyte w tej dyscyplinie doświadczenie przekazywał swojemu ukochanemu wnukowi. Po przejściu na emeryturę z jego inicjatywy powstało Żywieckie Towarzystwo Tenisowe, którego był wieloletnim prezesem. Towarzystwo pozyskało po byłej fabryce „PONAR” halę, którą wraz z współtowarzyszami zaadoptował na halę tenisową, a jej utrzymaniu w sprawności poświęcał każdy wolny czas.

Za pracę zawodową i społeczną odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, medalem Komisji Edukacji Narodowej, medalem Za Zasługi dla Obronności Kraju, medalem Za Zasługi dla Miasta Żywca i wieloma innymi odznakami i dyplomami uznania.

Zmarł 25 marca 2000 roku. Na Cmentarzu Przemienienia Pańskiego w Żywcu żegnała go pogrążona w smutku rodzina, byli i obecni wychowankowie, nauczycielstwo, przyjaciele, byli dyrektorzy liceów ogólnokształcących z byłego województwa bielskiego, znajomi i licznie przybyli mieszkańcy Żywca i powiatu.

Hieronim Woźniak

Share