Misjonarze Miłosierdzia otrzymują władzę do rozgrzeszenia z grzechów i cenzur z nimi związanych, zarezerwowanych Stolicy Apostolskiej, wyłącznie w następujących przypadkach:
- Profanacja Najświętszego Sakramentu poprzez zabranie lub przechowywanie postaci konsekrowanych w celach świętokradczych (kan. 1382 KPK; kan. 1442 KKKW).
- Przemoc fizyczna wobec Ojca Świętego (kan. 1370 KPK; kan. 1445 KKKW),
- Rozgrzeszenie wspólnika w grzechu przeciwko VI przykazaniu Dekalogu (kan. 1384 KPK; kan. 1457 KKKW).
- Bezpośrednia zdrady tajemnicy spowiedzi przez spowiednika (kan. 1386, §1 KPK; kan. 1456, §3 KKKW),
- Nagrywanie i/lub rozpowszechniania za pośrednictwem środków komunikacji treści Sakramentu Spowiedzi, tak rzeczywistego jak i pozorowanego (kan. 1386, §3 KPK; kan. 1456, §3 KKKW).
Należy podkreślić, że ze względu na charakter władzy, z jaką powyższe uprawnienia są nadane - pierwotną i powszechną władzą Następcy Piotra - każdy Misjonarz Miłosierdzia, po rozgrzeszeniu sakramentalnym, uwalnia penitenta od cenzur, zastrzeżonych Stolicy Apostolskiej; dlatego reskrypt Penitencjarii Apostolskiej nie jest już w żaden sposób potrzebny.
Ponadto koniecznie trzeba zauważyć, że posługa Misjonarza Miłosierdzia jest ograniczona tylko do «forum wewnętrznego». Misjonarz nie jest upoważniony do wchodzenia w kwestie czy też zagadnienia prawne, które są w kompetencji «forum zewnętrznego».
Misjonarz Miłosierdzia jest wezwany do urzeczywistnienia postaw zasugerowanych przez Ojca Świętego każdemu spowiednikowi, którzy powinni być: «otwartymi na wszystkich; świadkami ojcowskiej czułości, mimo powagi grzechu; gorliwymi w pomaganiu w refleksji nad popełnionym złem; jasnymi w przedstawianiu zasad moralnych; gotowymi do towarzyszenia wiernym w procesie pokutnym, cierpliwie dotrzymując im kroku; dalekowzrocznymi w rozeznawaniu każdego poszczególnego przypadku; szczodrymi w udzielaniu Bożego przebaczenia. [...] Kapłan w konfesjonale niech będzie wielkoduszny sercem» (Misericordia et Misera, 10).